nawet nie zauważył, że koło Niego usiadłam_Louis

Obudziłam się rano. Myślałam, że to ktoś się dobja do drzwi, ale to był mój budzik. Od niechcenie wyłączyłam go i przykryłam się poduszka. Nagle zadzwonił mój telefon.

-Halo?-spytałam zaspanym głosem

- [T.I] jeśli myślisz dzisiaj nie przyjść do szkoły to sie grubo mylisz. Jeżeli nie przyjdziesz to zrobię Ci z twojego życia piekną bajkę- usłyszałam głos mojej przyjaciółki Alice

- Dobrze, dobrze już wstaje. Oj to ja wole już  iść do szkoły bo szczerze to się boje tych Twoich bajek - zaśmiałam się do słuchawki i rozłączyłam

Wszyscy w szkole uważali mnie za pusta lale, ponieważ byłam blądynką. Nie byłam za bardzo bogata, ale jak wszyscy inni ludzie widzą to mówia: "oooo pusta lal, blondynka pewnie bogata". Otrząsnęłam się z tych wspomnień i wróciłam do rzeczywistości. Zajrzałam do szafy i ubrałam: niebieski dżinsy, biały T-shirt z napisem "all you need is love and great shoes" i na nogi wsunęłam moje ulubione conversy. Zleciałam na dół po schodach prosto do kuchni. Wyciągnęłam miskę. Wsypałam do niej moje ulubione płatki i zalałam je mlekiem, Szybko zjadłam śniadanie to było dość dziwne jak na mnie. założyłam torbę na ramie i wyszłam z domu. Tak bardzo nie chciałam iść do szkoły, ale niestety. Szłam z słuchawkami w uszach aż nagle poczułam, że upadam. A na mnie leży bardzo przystojny chłopak. Bardzo dokładnie się mu przyjżałam. Miał bardzo ładne oczy koloru niebieskiego, które ja zawsze uwielbiałam. Nagle zauważył, że się w Niego wpatruje i delikatnie się uśmiechnął. Odwróciłam od niego wzrok i zrobiłam się cała czerwona. Wstał ze mnie i podała mi rękę. Skorzystałam z Jego pomocy.

- Louis jestem. A ty? - spojrzał mi w oczy i się przedstawił

Ja głupia zamiast się przedstawić to lamipłam go od góry do dołu.

- Hej coś się stało? Wiem, że jestem przystojny, ale to jest troszkę krępujące- zaśmiał się i ukazał szereg swoich białych zębów.

- Jaką jestem debilką! [T.I] przestań się tak na Niego gapić- powiedziałam po cichu myśląc, że nie usłyszy, ale jednak się pomyliłam.

- [T.I]? Dobrze usłyszałem?

- yyyy.. Tak.- uśmiechnęłam się szeroko

- Przepraszam, że na Ciebie wpadłem, ale się śpieszę. Mam nadzieje, że jeszcze kiedyś się spotkamy? Cześć- powiedział uśmiechając się i uciekł.

Obudziłam się z mojego "snu" i spojrzałam na zegarek. Wskazywał on godzinę 7:55.

- Spóźnię się do szkoły, ale to nic i tak wolę stamtąd uciec niż tam siedzieć.

Szłam powolnym krokiem do szkoły. Gdy znajdowałam się przed drzwiami zapukałam i weszłam.

- Dzień dobry. Przepraszam za spóźnienie, ale miałam tak jakby mały wypadek- zaczęłam się tłumaczyć

- [T.I] ty zawsze masz jakieś wypadki- nauczycielka spojrzała na mnie i wskazała miejsce w ostatniej ławce. Zresztą sama wiem gdzie usiąść. Zauważyłam, że ktoś siedzi w mojej ławce, ale za bardzo nie wzracałam na Niego uwagi bo był odwrócony w stronę okna i nawet nie zauważył, że koło Niego usiadłam.

- Nie wiedziałem, że tak szybko Cie zobaczę - odwrócił się i zaśmiał pod nosem

Odwróciłam się i zobaczyłam tego samego chłopaka co na mnie wpadł jak szłam chodnikiem. Jedyne co zrobiłam to uśmiechnęłam się do niego.

- Może masz ochotę wybrać się ze mną na mały spacer na długiej przerwie? - zapytał z taka mina jakby wiedział, że się zgodzę.

- No nie wiem nie wiem... Muszę się poważnie zastanowić- powiedziałam z uśmiechem na twarzy

-[T.I]- zawołam Mat.- To jest do Ciebie od Alice

Rozłożyłam karteczkę i przeczytałam co na niej nabazgroliła Al.

"Kobieto jakie Ty masz szczęście, że siedzisz z Louisem w jednej ławce. :) Podoba Ci się nie?" Spojrzałam na przyjaciółke która lekko się uśmiechnęła. Spojrzałam na nią mroźnym wzrokiem na co dziewczyna zaczęła się śmiać pod nosem. Resztę lekcji siedziałam i kątem oka patrzyłam na moje "Ciacho", które siedzi koło mnie. Chyba to to zauważył i się zaczął śmiać.

Lekcja dobiegła końca. Wyszłam na korytarz od razu moja przyjaciółka mnie pociągnęła i zaczęła się wypytywać jaki jest Lou.

- Al! Przestań! - uśmiechnęłam się i opowiedziałam jej całą moja historie. Nagle zobaczyłam, że w nasza idzie tak zwane moje "Ciacho".

-[T.I] możemy chwile porozmawiać? - spytał po cichu żeby nikt nie usłyszał ja tylko kiwnęłam głową. Poszliśmy na ławkę usiąść i On zaczął rozmowę:

-to ja księżniczko spotkamy się na następnej przerwie?

Widziała ze się waham i szeroko się uśmiechnął.

- Zgoda. Gdzie?

- Będę na Ciebie czekał przed głównym wyjściem ok?

Uśmiechnęłam się i to chyba była wystarczająca odpowiedz.

-Hej! Louis! - wołałam go, ale one nie usłyszała. Poruszałam tylko ramionami i zabrzmiała dzwonek na lekcje. Już na tej lekcji siedziałam z Alice. Przez całą lekcje myślałam tylko o Nim. Zadzwoniła dzwonek.

- Całe 30 min. tylko z Nim. Boże jak ja to przeżyje- zaśmiałam się sama do siebie. Schodziłam po schodach i zobaczyłam Lou, który coś rysował noga na piasku. Podeszłam do niego a on nagle starł butem to co miał narysowane. Ja tylko się uśmiechnęłam i zapytałam gdzie idziemy?

- hmmmm.. może do ogrodu?- popatrzyła na mnie swoim pytającym wzrokiem.

-Nooo dooobra.- uśmiechnęłam się. Szliśmy jakieś 2 min. nic do siebie nie mówiąc.

- Może tutaj usiądziemy?- wskazał na duży kamień. Kiwnęłam na znak, że się zgadzam.

- [T.I]. Nie wiem od czego zacząć- przeczesała palcami swoje włosy- no bo wiesz ja chyba...- zamknął oczy i powiedział- ...się w Tobie zakochałem.

Popatrzyła na mnie i powiedział ciche:

-Wiedziałem! Louis ty debilu!

Zaczął odchodzić i dopiero teraz do mnie dotarło, że ja tez go kocham.

- Louis zaczekaj!- biegłam z nim. On się zatrzymać. Było widać, że płakał a ja nic nie mówiąc pocałowałam go. Jeszcze nigdy się tak nie czułam. Wplotłam swoje dłonie w jego włosach a On mnie objął. Teraz wiedziałam, że to jest miłość mojego życie. Nagle Louis się ode mnie oderwała.

- Czyli się zgadzasz?- powiedział uśmiechając się do mnie sodko. Ja tylko spojrzałam na niego nie wiedząc o co mu chodzi.

-Zgadzasz się być moja dziewczyna- powiedział ze spokojem w głosie.

-A taka odpowiedz Ci wystarczy?

Kolejny raz wpiłam się w jego słodkie usta. Była taki idealny. Przerwałam pocałunek i się do Niego przytuliłam. Pachniała pięknie aż szkoda było się od niego oderwać.

- Czyli teraz jesteśmy para tak?- spytałam nie dowierzając w moje słowa które wypowiedziałam

- No chyba tak. Kocham Cie [T.I]

- Ja ciebie też nawet nie wiesz jak bardzo. Moje kochane Ciacho- uśmiechnęłam się

- Co a raczej kto?- zapytał robiąc duże oczy

- Nie ważne. Kocham Cię.

Do szkoły wróciliśmy już jako para zakochanych w sobie dwóch gołąbków.

                                                                      ~♥~

Imagin dla moich super wariatów: Angeliki i Weroniki :**

wiem, że nie jest za dobry, ale to jest moje pierwsze dzieło :)